عجیب است !!!

گاهی فکر می کنم هر چه می گذرد تغییرات درون من هم عجیب تر می شود. می نشینم به انتهای انتهای همه چیز فکر می کنم و وقتی هیچ چیز پیدا نمی کنم خودم را به کوچه علی چپ می زنم. دلم می خواهد به فردای خودم فکر کنم ولی امروزم آنقدر سریع می گذرد که انگار هیچ فرصتی برای فردا نخواهم داشت و این امروزها و فرداها با سرعت برق و باد از کنار گوشم می گذرند و من خیلی غیر رمانتیک. و نمی دانم که لحظه های کوتاه خوشی و آرامش من چرا همیشگی نیستند. و نمی دانم که تا کی همیشگی نخواهند بود و نمی دانم که اصلا همیشگی بودن بهتر است یا همیشگی نبودن. ولی یک چیز را خوب می دانم. و آن اینکه در این چند سال چیزهایی از زندگی یاد گرفتم که شاید در وضعیتی غیر از این، تجربه کردنشان برایم غیر ممکن بود. و آن تجربه های بعضا نه چندان شیرین را با هیچ چیزی تاخت نمی زنم.

قبل ترها، نمی دانستم کودک درونم را چگونه مجاب کنم که همه ی چیزهای خواستنی، دست یافتنی نیستند. اما این روزها گاهی مثل یک معجزه، آنچه را که در ذهن دارم، پیش رویم می بینم. و هیچ جواب فیزیکی برای این راز بزرگ پیدا نمی کنم. جواب رازهای پیش روی من ، فقط روزها و شبهایی هستند که با قیمت گزاف زندگی ام می گذرانمشان….

اینروزها بهتر است سکوت کنم … س سکوت که یادت هست … عادت کردم

سرد

ساکت

سنگی

همین …